13 Kasım 2008 Perşembe

eskilerden


Bu resimde annem iki yaşındaymış..
Annesi, babası, amcası,yengesi, amca çocukları ve babaannesi (ortada oturan başında siyah örtülü hanım) birde yakın akrabaları , Amcası doktormuş annemin . Nur içinde yatsınlar hepsi , sanırım resimde şu anda yaşayan tek kişi annecim..Allah uzun ömür versin sana... Onları tanımayı ne kadar çok isterdim... Hele anneannemi.. çok marifetli bir hanımmış... Babaannede çok asil bir aileden geliyor ondan kalan bir sürü antika eşya bana kadar ulaştı...onlara gözüm gibi bakıyorum...

Küçük kız annem gene... Öbür hanımda yakın bir akrabası .. Yöresel kıyafet giydirip resim bile çektirmişler o zamanda... Akrabası olan hanımda iki güzel kızını bırakıp rahmetli olmuş. Annemle aynı kaderi paylaşıyorlar... Sanırım bizim ailede böyle bir yazı var...






Annem babası ile... Sanırım sene 1940 olmalı.. Dedem minik kızının elini ne kadar nazikçe tutmuş... hiç bırakmak istemezdi herhalde... zor yıllarmış o zaman ikinci dünya savaşı, yokluk yılları ama annem beni prensesler gibi büyüttüler diye anlatır hep... belkide erkenden bırakıp gideceği malum olmuşmudur diyorum kendi kendime... Halil Suat Eroğul ismi... çok asil gelir bana ... Ezinenin eski belediye reislerinden dedem... arkada görünen yerde onun dükkanıymış... Şimdiki marketler gibiydi der annem...




Benim anneannem ve dedem .. Düğün resimleri ikiside çok güzellermiş biz tanıma şansına eremedik herikisinide.. dedemiz, annem 13 yaşındayken hayata veda etmiş nurlar içinde yatsın.. Anneannem de benim büyük kardeşim doğmadan dört gün önce gitmiş dedemin yanına..ismi bana kalmış.. bu güzel insanların eminim bize yansıtacak çok güzel şeyleri vardı..yine eminimki onlarda bizi görmek isterlerdi...bir evde büyüklerin olmasının yada ne bileyim yakında olup torunlarıyla ilgilenmesinin ne demek olduğunu ben evlenince anladım, çocuklarım olunca annemin yada eşimin annesinin babasının yaklaşımlarını görünce keşke bizde böyle ortamda büyüseydik dedim defalarca.. Evden azarı işitince kaçıp arkasına saklanacak bir nine yada dede olmalı insanın yaşamında değilmi.. Annem tek evlat birde üstelik.. Ama kader işte.. Annecim erkenden onları kaybetmiş ne acı... Allah rahmet eylesin ikisinede...

Fazla duygusal oldu galiba bugün, ne zamandır bu resimleri koymayı planlıyordum bloğuma fotoğraftan çektiğim için parlak çıkıyordu resimler sonra flaşını çalıştırmadan çekince daha iyi oldu. Bir dolu resim var elimde bunlara benzeyen zamanla onlarıda yayınlayacağım. Çocukluğumdan beri elime alıp saatlerce bakardım bu resimlere, hayaller kurardım dedemle ve anneannemle ilgili hiçmi görmeyeceğiz onları diye düşünürdüm... işte böyle...










1 yorum:

Adsız dedi ki...

çok severim eski siyah beyaz resimlere bakmayı.bide böyle tanıtıcı yazıları olursa daha da güzel. ayrıntılara bakarım hep. o tarihte ne nasılmış diye.benim anne tarafımda baba tarafımda köy kökenli olduğundan çok fazla resim arşivimiz yok ne yazıkki. sanırım sen bu yönden zenginsin. ne mutlu sana. allah gidenlere rahmet eylesin.kalanlara da uzun ömür versin.paylaştığın için sağol.
bende bikaç eski resmi çekmiştim fotoğraf makinası ile ama parlama yaptı. resim işinde acemiyim daha. parlamaması için özel bişey yapıyomusun.yardımcı olursan sevinirim. sevgiler bıraktım.