12 Nisan 2011 Salı

Başarmak

Ben bugün iki başarı hikayesinden söz etmek istiyorum.
İlki bundan sekiz- dokuz yıl önce evde yaptığı takıları bir tabla üzerinde satarken, şu anda koskocaman bir dükkan sahibi Eylem Kızılcık ... Çan'a gelin gelmiş Ordu'dan ama kocaman yüreği ile. Boş boş oturma kaygısı ile başladığı takılarını pazarlamak, onlardan kazandığı parayı döndürmekle başlamış hikaye. Takıya olan ilgi onu minicik bir dükkan açmaya, takı malzemesi satmaya yönlendirmiş. Ben takı dükkanı zamanı tanıdım kendisini, arada takı almak yada bende yapabilirmiyim durumunda düştü yolum küçümencik dükkana... Daha sonra birde baktım iki dükkan olmuş biri takı biri çamaşır ağırlıklı daha tanışmıyoruz ama ben hoşlanıyorum o dükkanlara gitmekten ..))) derken hepsi bir dükkan yapıldı. bu arada ben emekli olmuş boş zamanlarımda çarşı pazar dolaşır olmuştum.. Bir gün nasıl oldu bilmiyorum sohbet başladı aramızda ve arkadaşım oluverdi...))) Azmini ve hoşgörülü tavırlarını görünce başarısının sebebini anladım. Müşterisine yaklaşımı onun seçilmesine neden oluyor. Belki sıfır sermaye ile başladı belkide az bir destekle, işin maddi yönünü çok iyi bilmiyorum ama gönülden yapılan ve inanılan herşeyin sonunda başarı var bunu gördüm ben Eylem'de ve inanıyorumki dahada büyüyecek ...Tırnaklarıyla geldiği bu yerde ona başarılar diliyorum ve dahada büyümesine şahit olmak istiyorum.

Diğer başarı hikayesi Hülya arkadaşımdan oda hobi olarak yaptığı işi meslek haline getirdi. Bir hafta sonu gittiği pasta kursu onu buralara getirdi diyebilirim. El emeği ürünlerine müşteriler buldu. Evden yaptığı bu iş, onun kısa zamanda tanınmasına sebep oldu. Şimdi kendi deyimi ile tarçın kokulu bir dükkanı var ve Çan'da şu anda bir akım haline gelen, Günebakan Pasta Atölyesinden olmazsa olmaz ürünlerini yapmakla meşgul. Ama ne sıkıntılarla, ne emekle şimdiki hale geldiğine şahidim, buradan onu bir daha kutluyorum çünkü başka bir işi daha var Hülya'nın ve tüm gün o işte çalışıp, akşamları da pasta, kurabiye işiyle meşgul , yerel gazetede bir köşesi var yazıdklarını, gönlünden geçenleri paylaştığı ve pastalarını, kurabiyelerini paylaştığı bir de bloğu...))) nasıl yetişir bunca işe Allah gayret kuvvet versin de evinde boş boş oturup koca parasını nerede çarçur edeceğine karar veremeyenlere de örneklerin örneği...)))) Söylemeyi unuttum iki yakışıklının annesi ve çocuklarının her bir şeyi ile çok güzel ilgilenen onlara ayıracak zamanı her zaman yaratabilen bir enerjiye de sahip...ne diyeyim böyle olabilmek tanrı vergisi galiba...

Ben her ikisinide tanımaktan, onlarla sohbetten, enerjilerinden büyük bir keyf alıyorum... benim kazancım da bu olsa gerek diye düşünüyorum....

3 yorum:

Hülya dedi ki...

Sabiha Abla ,sana inanamıyorum.Bu yazdığın Hülya ben mi hakikaten ? Nasıl mutlu oldum nasıl mahçup oldum anlatamam.İnanılmaz keyif kattın günüme.Takdir edip sayfanda beni onore etmen çok büyük bir incelik.Herşey gönlünce olsun.Yazan ellerin dert görmesin, gönlün hiç üzülmesin...

Ben de sizinle arkadaşlık etmekten inanılmaz derecede besleniyorum bilmiş ol.Bu da benim kazancım...

Hülya dedi ki...

Sabiha Ablacım, bu yazında adı geçen Hülya ben miyim gerçekten.İnanamadım tekrar okudum.Nasıl mutlu ettin,nasıl onore ettin beni inanamazsın.Yazan ellerin ve gönlün dert görmesin.

Günüme anlam kattın...

Unknown dedi ki...

Hülyacım canım tabiki sensin..ben başka pastalara o halleri verebilen hülya tanımıyorum..))) başka bir sürü işi bir arada yapabilen hülyada tanımıyorum...)))