Anneler Günü

Ben bu günden yazayım bakalım... Annem le başladı anne olayı, tabi ki herkeste olduğu gibi, anacım fedakarlığını elinden geldiğince yaptı bize, üç çocuk büyüttü. Kimsesiz tek başına çünkü ana yok baba yok. Göçüp gitmişler erkenden, bir tanecik kızlarını bu dünyada tek başına bırakıp, kardeşi de yok annemin, o yüzden üzülürüm hep biliyormusunuz ? Bir kız kardeşi olaydı dertlenecek, bir erkek kardeşi olaydı ona arka olacak ne bilim, hayal işte benimki. Geldi 75 yaşına hep sıkıntılı, hep üzüntülü aslında çok komiktir ve esprlidir anacım ama, bazen bakıyorum da kendine gülmeyi bile çok görüyor. Mutlu günlerini anlatır hep, çocukluk zamanında babası sağken, yani aile tam tekmil ayaktayken, yani güvenli olduğu zaman ... şimdide mutlu bizimle birlikte çünkü ... ama ben isterdim ki o evinde bizi anneler gününde beklesin, üç kadeş gidip ellerini öpelim. Zor bu dünya velhasıl insan ne zaman ne yaşayacak bilmiyorum. Bakıyorum bütün tv ler anneler günün den bahsederken, bütün yazılı basın anneler günü diye puntolar atarken eliniz neden gitmez ki telefona. Sadece anacım kutlarım . Ne ister ki insan başka evlatlarından onun adına ben diyorum işte eğer okuyorsanız beni, arayın yarına olurmu...çünkü bir yıl sonraya hiçbirimizin garantisi yok... ana yüreği affediverir bilirim...

Anneler günü; Annelerime, bana, canım arkadaşlarıma, kendini değme annelerden daha anne hissedenlere, hatta babalara da kutlu olsun.... güzel bir gün olsun hadi bu elimizde...