büyük buluşma ile ilgili

30 yıl sonra buluştukya arkadaşlarla o günden beri düşünüyorum lise sondaki halimizi, hiç birimizin gelecekle ilgili bir fikri yok ne olacağız, nerde yaşayacağız diye. Bir çoğumuz yüksek okul okumuş okumayanlarsa lise mezununun değerli olduğuı dönemlerde olduğumuzdan dolayı iş bulup çalışabilmişler hatta benim gibi emekli olanlarda var aralarında. Çoluk çocuk olmuş herbirimizde en az ikişer tane. Gelecekle ilgili sohbet ettikmi hatırlayamıyorum ama eminim hiç birimiz şu anki hayatını tahmin edememiştir. Ama şunu gözledim iki gün boyunca, görüştüğüm arkadaşlarımın hepsi çok iyi işlerde çalışmış yada çalışıyorlar ve güzel bir aileleri mutlu gülen gözleri var. İçlerinde hiç kötü hatırladığım olmayan bu sınıf benim hayatımdada kimbilir nerelere dokundu. Yetişme çağlarımız bizim hamur halimiz diye düşünürüm ben ve o hamur hallerimizde bize içinde bulunduğumuz toplulukların tabiki çok etkisi olmuştur. Çok zeki arkadaşlarımın olduğu sınıftan bana geçen en güzel şeyin çalışmak çabalamak olduğunu şimdi tesbit ediyorum biliyormusunuz. Ogün yani toplandığımız gün bende hiç bişi yapmadım öyle evde oturdum durdum deseydim kahrolurdum herhalde çünkü içimizde hiç öyle biri yok.

bu konuda daha yazacağım başka bir gün öğretmenlerimi anlatmak istiyorum ....