14 haziran...1981 yılında evlendik...

Hiç dikkat etmemiştim 30 yıllık evliler nasıllar diye, belki de bu kadar uzun zamanı hiç hayal etmemişte olabilirim. Hep güzel olsun gayreti, birbirimize ilgili ve alakalı olma cabası bitmedi bizde. Tanrıya şükürler olsun ki beni hiç üzmeyen, gözümün içine sevgi dolu bakan, yargılamayan, sorgulamayan ama takdir etmesini ve onure etmesini çok iyi bilen bir kocam var. Dilerim otuzuncu yıllarını kutlayan herkes benim hissettiklerimi hissetsin. Bunca zamanın içinde öğrendiğim bir şey var biribirine karşı ne kadar dürüstsen o kadar güzel oluyor ilişki. Çocuklarımıza da bunu hissettirmeye çalıştık başarabildiysek ne mutlu bize. Sevgi ve aşk üretilenlerle daha güzel, sevgi ve aşk tahammül edebildiğin kadar yüceleşiyor, sevgi ve aşk diyorum çünkü ikisi bir değil... aşk düşüncesizce geliyor başa ... ama sevgi öylemi ya tanıdıkça yaşadıkça büyüyor büyüyor... Birde şu var mutlu olmak isterse insan çok kolay mutlu ediliyor... tavsiyem öncelikle mutlu olmayı isteyin...gerisi geliyor zaten... her daim de davullar çalmıyor tabi, ama arkama bakınca otuz yılın içinde mutlu olaylar kalmış aklımda beni üzen hiç bir şey gelmedi aklıma demek ki iz kalacak bişi olmamış çok şükür. En mutlu olduğumuz anlar çocuklarımızı kucağımıza aldığımız zamanlardı. Ben onlara da bizimki gibi güzel beraberlikler diliyorum. Tek istediğim bu bundan sonraki hayatımızda. Onların mutluluğu bizim mutluluğumuz olacaktır. Otuz yıl dört kişi (birde anacım beş) olarak geçti bundan sonra artsın artık beş olsun, altı olsun dimi ama....