Dün akşam

Zeynep Bodur Okyay Eğitim Uygulama Okulunun yıl sonu gecesindeydim. Saat 21:00'den 24:00'e kadar zaman nasıl geçti anlamadık. Çocukların ve egitimcilerin üstün gayretleri ile neler hazırlamışlar neler. Bando takımı, dört ayrı folklor ekibi, skeçler,dans gösterileri. İzlerken bir ara oturduğum yerin ucuna kadar gelip düşme pozisyonunda olduğumu hissettim, heyecan beni de sarmıştı onlarla birlikte. Arada üzerinde çok anlamlı sözlerin olduğu pankartla geçen çocuklar, farkında olmamız gerekenleri belirttiler. Bir ara engel ne acaba, yada kim engelli diye düşünmeden edemedim. Her şeyi normal olup hiç bir şey yapmadan onun bunun sırtından geçinen mi engelli yoksa, fiziksel yada ruhsal engeline rağmen başarıdan başarıya koşanmı? En çok da katılımın çok olmasına sevindim. Gösterilerin sonuna kadarda izledi herkes bunu neden söylüyorum, bazan gösterilerin yarısında kalkıp gider ya insanlarımız çok üzülürüm o zaman ben, onca emek verilmiş sırf o gece için arkalarını dönüp gidiverirler. Gösteri bitti ama biz genede ayrılamadık oradan öylece baktık durduk, yaptıkları işin başarı ile sonuçlanmasına sevinen çocuklara..... Resim çektim bir dolu ama yayınlayamıyorum çünkü gösterinin olduğu yerin aydınlatmasının uygun olmamasından dolayı, benim resimlerim güzel çıkmadı bunu da oradaki bir kusur olarak belirteyim bir an önce halledilmesi dileklerimle..... Bütün öğretmenleri kutluyorum o sevinci yaşattıkları için bütün çocuklara....