Ben valla çok sıradan ve basit bir insan olmak istiyorum.Sıpsıradan ve basbasit.Çünkü herkes gördüğüm kadarıyla çok muhteşem!''Ben almim,kalsın yani'' demek istiyorum…
Bu muhteşemliklerden çok bunaldım.Sıfır, hatta sıfırın altı eksi 1 olsam daha da bi rahat edeceğim.Canım öyle olmak istiyor.Köpkötü,işe yaramaz,beş para etmez biri olmak istiyor canım...
Ne? ''olursam mı'' dedim?Pardon,öyleyim öyleyim…Olmak gibi bişi yok,öyleyim zaten…Sıfırın altında eksi 1…Daha aşağısı var mı bilmiyorum?Matematiğim iyi değil...Varsa eğer onu da olurum hiç de problem değil...
Tıpkı o ''domestos'' reklamındaki mikrop gibi;
'' kötüyüm ben, kötüyüm, kötüyüm
herkesi hasta ederim, ederim
ishal yapar kustururum, bezdiririm''…şarkısını söylemek istiyor canım ,sürekli...
Niye?
Bir zamanlar ,zamanın bir yerinde, bir felsefe öğretmenimiz vardı... Sınıfa bir soru sordu;''en kötü özelliğinizi söyleyin bakalım ''.
Verilen yanıtlar şöyleydi;
*ben çok safım,insanlara çok çabuk güveniyorum…
*ben yalana kesinlikle tahammül edemiyorum,çok sinirleniyorum...
*ben çok çabuk kırılırım,çok hassasım.
* insanları hemen affederim ve bu yüzden çok kazık yiyorum.
*haksızlıklara tahammülüm yok…
*çok sabırsızım.
Vs.vs.vs.vs….(O zamanlar ''sazan'' kelimesi icat olunmamıştı.Ve bizler,sazan olduğumuzu henüz bilmiyorduk.)
Hiç kimse mesela ''ben kıskancım'',''ben nankörüm'',''ben çıkarcıyım'' ,''ben nefretle doluyum'',''ben insanlar üzerinde ego tatmini yaparım'',''ben bencilim'',''ben dedikoducuyum'',
''ben çok ayran gönüllüyüm'',''ben çok kişiyi aldattım,
aldatmayı seviyorum,sahtekarın allahıyım'',''ben bir gerizekalıyım''demedi…Kimsenin ayranı ekşi değildi yani...
Felsefe hocamız,''bakın gördünüz mü?Herkes aslında olumlu olan bir huyunu,sanki olumsuzmuş gibi söylüyor çünkü kimse kendinde bulunan olumsuz bir özelliği kolay kolay itiraf edemez'' dedi…
Gerçekten de böyle…Çevreme bakıyorum;herkes çok iyi kalpli…Hatta herkese ''size melek diyebilir miyim?size anne diyebilir miyim?'' diye sorasım geliyor.Herkes o kadar iyi,o kadar tatlı,o kadar şeker ki!(parantez içinde ünlem aslında)
Ammaaa,
Ya da bu çok melekler,süper ultra iyi insanlar,kendilerinden başka hiç kimsenin hiçbir yerde sivrilmesini hazmedemiyorlar.Tek adam ya da tek kadın olmak için yapmadıkları numara kalmıyor;kapak oluyorlar kapak!Ama hiç sahtekar değiller canım(!) İyi kalpli melaikeliği de kimseye bırakmıyorlar...
Bu tatlı melekler polemiği,demagojiyi çok ama çok seviyorlar.Ammaa sorsanız, bunların hataları bile iyi kalpli!Hata 1 olur,2 olur,3 olur …İyi de be anam bu nası bişi?Bin kere hata mı olur?Fermuar diktir bari,cırt cırt açıp kaparsın hatalarını ,yorulma bari...
Bunları dinledikçe tıpkı bazı insanları kekliyen konsomatristlerin hayat hikayelerini dinlemiş gibi oluyor insan!..''ben çok saftım,kandırıldım!küçücüktüm,
Artık kimsenin bu sahte hayatlarına tahammül edecek halim kalmadı.
Hah işte sırf bu yüzden inadına şöyle konuşmak lazım;
''Yalan konuşurum,
dedikodu yaparım,
çok nankörüm,ohh canıma deysin!...
Sahtekarın allahıyım…
Nabza göre şerbet dağıtırım…
Hırslarla yanar tutuşurum ve gerekirse adamı bozuk para gibi harcarım…
Bencilim;tek ben varım,ben olacağım…Diğerleri mi?Onlar da kim? Salla gitsin!
İğrencim ve iğrenç olmak hoşuma gidiyor…vs.vs.vs''
Böyle konuşmak gerekiyor çünkü çok melek olmanın sonuçları ortada...Gerek yok yani...
Yani anlacağınız tıpkı domestos reklamındaki mikrop gibi şarkı söylemek lazım;
''kötüyüm ben, kötüyüm, kötüyüm
herkesi hasta ederim, ederim
ishal yapar kustururum, bezdiririm''…
Yani Can Yücel'in dediği gibi ''ne kadar rezil olursak o kadar iyi'' demek lazım.
Ohh be kötü olmak ne güzel!
Yaşasın kötülük!
Banada netten geldi bu yazı ....çok da dopru buldum her kelimesini ve paylaşmak istedim...hepimize mesajlar dolu ne dersiniz..
1 yorum:
Haklısın,hem de çok...geriye söyleyecek söz bırakmamışsın..
Yorum Gönder