Yıl; 1934
Aylardan; Aralık
Günlerden; aydınlık bir Çarşamba.
Yollarını kar kapatmış memleketimin,
Kadınlara bahar açmış bir, 5 Aralık sabahı.
Kapılarını, demokrasiye aralık bırakmış kadınların,
Kadınsız meclis olmaz diyenlerin sabahı.
O gün karlı bir 5 Aralık 1934, kadınların baharı.
Artık mecliste topuk sesleri duyulacak,
Dört bir yana haber salın.
Emine’ler,Hatce’ler Ankara’ya yolculuk var kuşanın.
Çabucak yaptı yolculuk planını 18 kadın.
18 kadın girecek meclis kapısından,
Yıl 1935 Ey! Ahali uyanın.
Bursa’dan Şekibe kadın, Erzurum’dan Nakiye,
Sivas’tan Sabiha kadın, Anakara’ya yürüyor bakın.
Bakın da “kadını hor görenler” utanın.
Onlar; Atatürk yürekli kadınlar.
Mertebesi yüksek , alçak gönüllü kadınlar.
Onlar; Ekmeğini, Ankara’nın suyuna katık edecek,
Emeğini halkın meclisine serecekler kadınlar.
Onlar; Oy kullanacak,hayata yön verecek,
Hem seçer hem seçilir cinsten kadınlar.
İşte geldik o günlerden bugünlere ;
Kadına alın yazısı olmuş sanki; Yine mücadele,yine mücadele…
Kadın,
12 yi vurduğunda saat, kül kedisine dönüşmesin diye,
Ayak numarasından değil, haksızlığa ayaklanışından tanınsın diye,
Saçlarımızı kulelerden sarkıtmayacağız birileri tırmansın diye,
Direndik,direneceğiz; “Ananı da al git diyenlere”, teröre, töreye,şiddete,
Pes etmek yok…Sana namus sözü, sana kadın sözü Atatürk,
Mecliste çoğalacak,gururla “AND” içeceğiz.
Bu kadınlar; devrimlerine kurban Atatürk,
Kellemizi alsalar dönmeyeceğiz.
